حضرت ابو الفضل علیه السلام و قیام عاشورا ... (1)

شمر برای حضرت ابوالفضل و برادرانش امان نامه آورده بود .

آمدند گفتند :(( ماتقول؟)) چه میگویی ؟ 

شمر گفت : برای شما مژده و بشارتی آورده ام ، از امیر عبید الله برای شما امان آورده امد ، شما آزادید ،الآن بروید که جان به  سلامت میبرید .

گفتند : خفه شو خدا تو و آن امیرت ابن زیاد را لعنت کند ،ما امام خومان ، برادر خودمان را اینجا رها کنیم که تأمین خواهیم بود ؟

در شب عاشورا اولین کسی که اعلام یاری به ابا عبدالله کرد حضرت عباس بود.

بگذریم از مبالغه های احمقانه ای که کردند ولی ایشان  طبق تاریخ بسیار رشید ، بسیار شجاع ، بسیار دلیر ، بلند قدو خو ش رو  وزیبا بود ( وکان یدعی قمر بنی هاشم)که او را ماه بنی هاشم لغب داده بودند.

در روز عاشورا حضرت عباس علیه السلام اذن میدان خواستند عرض کردند : به من اجازه بدهید به میدان بروم سینه من تنگ شده میخواهم جان خود را قربان شما کنم . امام حسین علیه السلام فرمودند : حالا که میخواهی بروی برو بلکه بتوانی کمی آب برای کودکان بیاوری.

اینجاست که دلاوری ، انسانیت و عظمت عباس بیش از پیش معلوم میشود  از بین 4000 نفر که دور شریعه را گرفته بودند یکتنه رد میشوند و وارد شریعه میشود مشک را پر میکند بعد کمی آب در مشک خود میگیرد و بعد از مدتی آب را بدون آنکه بخورد روی آب ریخت  هیچکس در آن لحظه نفهمید چرا اینگونه کرد این مرد فداکار تا اینکه حضرت بعد از حرکت شروع به رجز خواندن کرد :

یا نفس من بعد الحسین هونی     وبعده لاکنت ان تکونی

هذا الحسین    شارب   المنون     وتشربین   بارد  المعین

هیهات   ما   هذا   فعال   دینی     ولا فعال صادق   الیقین

((ای نفس ابوالفضل . میخواهم بعد از حسین دیگر زنده نمانی . حسین دارد شربت مرگ مینوشد و تو میخواهی آب بیاشامی؟. پس مردانگی کجا رفت ، شرف کجا رفت؟ هرگز دین من به من اجازه نمیدهد.))

حضرت به دلیل داشتن امانت گرانبهای خود راه برگشت را عوض کردند و از راه دیگری به طرف خیمه ها رفتند. 

ادامه دارد...