در حماسه ای که امام حسین علیه السلام به وجود آورد آن کسی که بیش از همه نور حسین علیه السلام بر او تابید حضرت زینب سلام الله علیها بود .
حضرت زینب فرزند علیست در دستان فاطمه پرورش یافته سنگین ترین غمها را کشیده ، در سخت ترین شرایط او بوده که بقیه را تصلی میداده ولی با این حال زینبی که قبل از عاشورا بود و زینب بعد از عاشورا کاملا متفاوت است .
حضرت زینب در قبل از عاشورا حتی چندین بار نمیتواند جلویگریه خویش را بگیرد اما همین زینب بعد از عاشورا زینبی است با روحیه ی قوی با روحیه ای حماسی که بزرگترین شخصیت ها نمیتوانند از پس او بربیایند .
وقتی کاروان اسرا را به شام بردند هرکه این تاج و تخت یزید را میدید زبانش بند میرفت ولی زینبی که همه چیزش را از او گرفته اند بجز روح متعالی اش ، بجز شخصیت بلند و حسینی اش وقتی وارد قصر یزیدی میشود که در فصاحت و بلاغت شهره است با سخنان کوبنده خود یزید را لال و سر افکنده میکند .
حضرت زینب سلام الله به یزید فرمودند : ((اظننت یا یزید حیث اخذت علینا اقطار الارض وافاق السماء فاصبحنا نساق کما تساق الاساری ان بنا علی الله هوانا وبک علیه کرامة؟))
تو خیال میکنی حالا که ما را اسیر کردی و تمام اقطار زمین را بر ما گرفته ای و ما در مشت نوکرهای تو هستیم موهبت خداوند است برتو؟ به خدا قسم تو در نظر من بسیار حقیروپست هستی و یک ذره برای تو شخصیت قائل نیستم.
اینها همه اثر حماسه حسین بن علی است که پرتو آن بر زینب کبری تابیده است.
عوامل چند ماهیتی بودن قیام امام حسین علیه السلام(3)