انقلاب آگاهانه

قیام امام حسین علیه السلام یک انقلاب آگاهانه بود نه یک انفجار.

یکی از مسائلی که برای نهضت وقیام عظیم حضرت اباعبدالله علیه السلام مطرح میشود این است که آن یک انقلاب از سر آگاهی بوده و یا یک انفجا.

در حالتی که اسمش را انفجار نامیده اند فرد به دلایلی در حالی که نمیخواهد فلان حرف را بزند با درونی پر از عقده  ،یک مرتبه میبیند که ناراحت و عصبانی میشود و از دهانش هر چه درمی آید میگوید این یعنی انفجار که بسیاری از قیامها در تاریخ انمفجار بوده اند.

یکی ازجاهایی که اسلام را با مکاتب مادی امروزی متمایز می کند این است که مکاتب مادی تضاد هارا تشدید میکنند تا عقده و کینه درونی افزایش پیدا کند تا جایی که این عقده ها به یکباره منجر شود و سبب یک قیام عظیم شود ولی در اسلام هیچگاه یک همچنین قیام هایی ندیدیم قیام های اسلامی همگی از روی آگاهی بوده اند.

آیا قیام امام حسین علیه السلام یک انفجار بود و العیاذ بالله یک قیام ناآگاهانه برای اینکه عقده ها از زمان معاویه وقبل از آن داشت که در وقت یزید این عقده ها منفجر شود و قیام درست کند ؟

گفته های خود امام که نه تنها از آغاز این نهضت بلکه از بعد از مرگ معاویه شروع میشود، سخرانیها ،  خطابه های مهم که نظیرش در منی بود ، نشان میدهد که این نهضت عظیم در کمال آگاهی بوده است نه یک انفجار.

حتی امام حسین علیه السلام درباره تک تک افرادش نمی گذارد این قیام حالت انفجاری به خود بگیرد و در هر زمان  میخواست یارانش را مرخص کند دائما خطرات عاشورا را به آنها گوشزد میکند و حتی در شب عاشورا بیعت خود را از آنها بر میدارد .

چرا؟ رهبری که میخواهد از ناراحتی و نارضایتی مردم استفاده کند که چنین حرفی نمی زند ، همواره از تکلیف شرعی میگوید که امام حسین علیه السلام از آن هم غافل نشد ولی میخواست که قیام در نهایت آزادی باشد .

این است که به شهدای کربلا و قیام حسین بن علی علیه السلام ارزش میدهد.

پس قیام امام حسین علیه السلام از نوع انفجار نبود و قیامی کاملا آگاهانه بود.