تمایل بشر به اسطوره سازی:
در بشر یک حسی است که حس قهرمان سازی است ، حس قهرمان پرستی است .
مثلا برای نوابغی مثل ابوریحان بیرونی ، ابو علی سینا ، شیخ بهائی و... برای خودشان اسطوره هایی ساخته اند برای خود افسانه هایی درست کرده اند که بیا و ببین پس در اینکه مردم افسانه ساز هستند شکی نیست و فقط هم به حادثه ی عاشورا اختصاص ندارد .
حالا مردم از ابو علی سینا ،از شیخ بهائی ، از ابوریحان بیرونی برای خودشان هرچقدر میخواهند افسانه بسازند به کجا ضرر میزنند ؟ چه چیزی را تحریف کرده اند ؟ هیچی؟ ولی فرق است میان افسانه ای ، داستان جعلی ، تحریفی و یک حادثه مهم تاریخی .
اما افرادی که شخصیت پیشوایی دارند یعنی قول آنها فعل آنها قیام آنها ، نهضت آنها سند و حجت است در اینها نباید تحریفی ایجاد شود .
مثلا ما چقدر افسانه در باره حضرت امام علی علیه السلام و دیگر پیشوایان داریم ؟ خیلی
این حس اسطوره سازی خیلی کارها کرده . ما که نباید یک سند مقدس را در دستان اسطوره ساز ها قرار دهیم . وظیفه ما بیرون آوردن این وقایع از دست اسطوره ساز هاست اسطوره ساز ها هرچقدر درباره ی چیز های دیگر میخواهند افسانه بسازند بسازند به درک ولی برای حادثه عاشورا ما نباید بگذاریم این مکتب منحرف شود که اگر اینگونه شد فاتحه دین خوانده شده است.
عوامل چند ماهیتی بودن قیام امام حسین علیه السلام(3)