مردم بنده ی دنیا هستند...

زیاد به مردم سخت گرفته بود حاکم کوفه بود خیر سرش 

مردم اذیت میشدند

فکر میکردند که اگر امام بیایداز این فلاکت نجات پیدا میکنند

به همین خاطر به امام حسین علیه السلام چه نامه ها که ننوشتند

ولی ای دریغ که این مردم همان مردم زمان پدرش علی هستند ، همان مردم زمان برادرش حسن بن علی هستند که برای چند سکه ناقابل امام زمان خودشونو فروختن ....

امام حسین مسلم بن عقیل را  فرستاد که سفیرش باشد بگذریم...

مردم با مسلم همصدا شدند رفتند دارالاماره را محاصره کردند که یکدفعه

صدایی بلند شد ((ای مردم سپاه شام به سوی شما می آید اگر نروید شما را قتل عام میککند گیسوان زن هایتان را میکشد از آنها پستان میبرد ولی اگر بروید سکه های زرق و برق دار طلا در انتظار  شما هستند ))

به یک روز نکشید که همه پشت سفیر امام حسین را خالی کردند 

امام حسین علیه السلام در یکی از خطبه های بزرگ خود چه زیبا وصف حال این مردم را به رخشان کشید:

«الناسُ عبیدُ الدنیا و الدین لعق علی السنتهم یحوطونه مادرَّت معایشُهم فاذا مُحَّصوا بالبلاءقَلَّ الدَیّانون»

مردم بنده و بردهء دنیا و جلوه های فریبنده ء آن هستند و دین لقلقه زبانشان است ، تا جایی که گذران زندگی آنها پا برجا باشد ، دین را نگهداری می کنند و زمانی که به بلا آزموده شوند ، دین داران قلیل اند.

ودر همینجا هم بود که جمله ی معروف" انی لا اری الموت الاالسعادة "را فرمودند

خدا کند که ما برای امام زمان خود اینگونه نباشیم...